Jako dziecko, do 10 r. ż. byłam bardzo chorowita. Łapałam wszelkiego rodzaju przeziębienia, infekcje i zapalenia oskrzeli, a okres grzewczy był dla mnie coroczną mordęgą. Obniżona odporność była skutkiem zespołu nerczycowego jaki przeszłam mając roczek i dwa latka, a także wychowywania „pod kloszem”. Tęskniąc za zabawą patrzyłam za okno, na dzieci radośnie biegające dookoła piaskownicy. Omijały mnie kałuże, bitwy śnieżne, a także wyczekiwany Śmigus Dyngus (pierwszy z prawdziwego zdarzenia, przeżyłam mając 16 lat!).

Wszystko zmieniło się, kiedy zaczęłam uczęszczać na treningi Taekwon-do u trenera reprezentacji Polski Grzegorza Ozimka. Szybko pokochałam ruch, mogłam wyrzucić z siebie naddatki energii, zdobywałam nowe skille i odreagowywałam emocje. Wyjazdy integracyjne, obozy i warsztaty mocno rozwinęły mnie ruchowo. Dwukrotnie wystartowałam w Mistrzostwach Polski w kategorii Indywidualnych Walk Kobiet do 53 kg, zdobywając 3 miejsce. Tak spędziłam 8 lat, stopniowo zdobywając wyższe stopnie CUP, ostatecznie kończąc na czerwonym pasie i czarnej belce. Nigdy jednak nie podeszłam do egzaminu instruktorskiego. Czułam, że to mimo wszystko, nie jest mój kierunek rozwoju i szukam poznania innych dyscyplin. W międzyczasie tato pokazał mi czym jest trening siłowy, razem chodziliśmy wyciskać ciężary, a potem wskakiwałam do basenu. Chodziłam po górach, w liceum dotarłam rowerem na Dubrovnik w Chorwacji, była to moja przygoda życia. Na tym etapie, mocno rozwinęła się we mnie potrzeba zjednoczenia z naturą, najlepiej odpoczywałam na jej łonie. Kiedy zasypiałam nad brzegiem Adriatyku, czułam połączenie ze światem, który mnie otacza.

Nie miałam jednak pomysłu, co zrobić po maturze, mama podsunęła mi fizjoterapię i okazało się to strzałem w 10! Po pierwszym wykładzie wiedziałam, że właśnie to chcę robić w życiu – pomagać ludziom w powrocie do sprawności. Okres studiów wspominam jak najpiękniejszą baśń, gdzie mogłam wykazać się swoimi umiejętnościami łączenia grupy, a nawet całego rocznika! Wtedy właśnie między nauką anatomii i fizjologii, poznawałam siebie oraz wiele dyscyplin sportowych, którym oddawałam całe serce. Biegałam półmaratony, najpierw miejskie, następnie zakochałam się w górskich, a było ich kilkanaście. Przetestowałam Crossfit trenując 4 razy w tygodniu, przez dwa lata zauroczona byłam również jogą. Ruszałam się w każdy możliwy sposób, starając się znaleźć dyscyplinę idealną. Już wtedy przyświecał mi jeden cel – ruszać się tak, by jak najdłużej ruch ten dbał o ciało, a nie kaleczył je. Znaleźć klucz do zdrowia dla wszystkich moich przyszłych pacjentów i zaszczepiać to w ich sercach.

Jednocześnie kończąc studia magisterskie w Wyższej Szkole Fizjoterapii we Wrocławiu, znalazła mnie praca w świetnym centrum rehabilitacji, gdzie mogłam chłonąć wiedzę od załogi i miałam szczęście pracować w gronie wybitnych terapeutów. Każdy dzień otwierał przede mną nową dawkę zrozumienia dla ludzkiego ciała połączoną z praktyczną pomocą pacjentom. Każdy grosz inwestowałam w kolejne kursy poszerzające mój warsztat pracy. Tematy nierzadko wybiegały poza samą fizjoterapię. Ukończyłam także roczne Studia Podyplomowe na kierunku Terapii Manualnej Tkanek Miękkich w Wyższej Szkole Edukacji i Terapii w Poznaniu. Wtedy już pracowałam w Dawcach Zdrowia, gdzie dojrzewałam jako terapeuta. Byłam tam częścią fizjoterapeutycznej rodziny i wspominam ten czas z miłością w sercu.

W 2018 r. złamałam śródstawowo 3 palce lewej ręki, co było dla mnie dużym psychicznym wyzwaniem, biorąc pod uwagę, że moja praca zależy od sprawności manualnej. Wtedy też poznałam Pawła i od razu zrozumieliśmy się na wielu poziomach. Spędzaliśmy czas na sali, ćwicząc, wymieniając się doświadczeniem, ucząc się nawzajem. Wtedy po raz pierwszy powstał pomysł otwarcia wspólnie centrum i powoli zaczynał się materializować.

Wciąż szukając zrozumienia dla ciała trafiliśmy na Movement Ido Portala, u którego pojawiliśmy się na warsztatach, kiedy był w Polsce w 2019 r. Od tego momentu praca z ciałem nabrała jeszcze pełniejszego wymiaru. Dopełnieniem stało się połączenie nas, ludzi, z naturą i pamięć o tym, że jesteśmy zwierzętami. Na tym etapie otworzyliśmy też drzwi do poznania swojego wnętrza, wyciszenia i medytacji. Zbiór ćwiczeń oddechowych wg Butejki, metoda Wima Hoffa i morsowanie pozwoliło nam zagłębić się w siebie jeszcze bardziej. Uczestniczyliśmy z Pawłem w kilku warsztatach medytacyjnych, które wywarły na nas ogromne wrażenie i pomogły w pracy z pacjentem. Jednocześnie pragnąc poszerzać praktykę gabinetową, rozpoczęłam studia medycyny osteopatycznej w Akademii Osteopatii we Wrocławiu, której studentką jestem aktualnie. Tak jak życie zatacza krąg, tak osobiście dotarłam do miejsca, w którym głęboko wierzę, że na zdrowie człowieka składają się 3 duże filary: to, co jemy, nasze emocje i ruch.

Tą drogą, idziemy z Pawłem, śmiało krocząc i wierząc, że pomożemy jak największemu gronu ludzi. Każdy pacjent, który trafi do ISTRY, to osobna historia, organizm jako całość, a nie przypadek kliniczny. W tym klimacie zapraszamy Was do współpracy.