Zęby i trochę anatomii

Zęby to wysoko wyspecjalizowany narząd proprioceptywny, który oprócz zapewniania nam rozdrabniania pokarmu, zbiera i przekazuje informacje z całej twarzoczaszki. Informacje takie jak temperatura pożywienia, jego twardość, ocena bezpieczeństwa i tego czy możemy pozwolić sobie na kolejny kęs, prosto z zęba trafia do komputera centralnego jakim jest mózg. Do tego dołączyć należy mowę oraz pionowe ustawienie głowy podczas przełykania. 

Powiedzieć, że ważnym jest, aby zęby były względnie proste to jak nie powiedzieć nic. Tu ważna jest współpraca. Zarówno pomiędzy zgryzem jak i stawami skroniowo-żuchwowymi. Spotykające się tutaj dwie płaszczyzny: podstawy czaszki i zgryzu muszą idealnie ze sobą kooperować. Każda minimalna asymetria będzie powtarzana tysiące razy w ciągu dnia podczas żucia, trwale zapisując się w układzie nerwowym, oraz stopniowo (niczym kropla drążąca skałę) zmieniając biomechanikę reszty ciała. 

Zęby osadzone są w dołach zębodołowych za pomocą mikrowięzadeł, które są głównym ośrodkiem czucia głębokiego i stacją wymiany informacji na trasie, na której leżą jeszcze dwa inne ważne punkty – stawy skroniowo-żuchwowe. Ich specyficzna budowa nieco przypomina kręgosłup, ponieważ zawierają krążek wspomagający ślizg powierzchni stawowych oraz umożliwiający naprawdę szerokie otwarcie ust. Oba te stawy ZAWSZE powinny pracować symetrycznie. A jeśli tak nie jest, daje nam to informację o dysfunkcji czającej się gdzieś w tym układzie naczyń połączonych. 

Całością zawiaduje rozbudowany układ nerwowy i jego wysłannicy – nerwy czaszkowe (m.in. nerw trójdzielny (V) i twarzowy(VII)) oraz liczne koalicje z autonomicznym układem nerwowym.

Jeśli jesteś ciekaw, jak małe zmiany w uzębieniu, mogą prowokować duży ból – przeczytaj kolejny wpis.